مسافرت در جاده هاي ناايمن ؛ يعني پذيرش خطر

500 هزار تصادف در سال و كشته شدن 3 نفر در هر روز  

 تصادفات رانندگي در كشورما از آمار بالايي برخوردار است ، بر اساس آمارهاي موجود در كشور سالانه نيم ميليون تصادف در كشور اتفاق مي افتد و روزانه 3 نفر بر اثر اين تصادفات جان خود را از دست مي دهند كه بخش مهمي از آن به علت نا امن بودن جاده هاي بين شهري بويژه جاده هايي كه جزء جاده هاي پر رفت و آمد كشور محسوب مي شوند، صورت مي گيرد.

سالانه يك هزار و 400 وسيله نقليه سنگين با يكديگر تصادف مي كنند كه بر اثر آن تعداد زيادي از مردم جان خود را از دست داده و يا تا پايان عمر به علت معلوليت، از كار افتاده شده و هزينه زيادي  را به جامعه و بويژه سيستم بهداشت و درمان كشور تحميل مي كنند.

آمارهاي موجود در كشور نشان مي دهد كه هر 10 هزار وسيله نقليه ، جان 33 نفر را به علت وقوع تصادفات گرفته و باعث بستري شدن 300 هزار حادثه ديده در سال مي شود كه 10 در صد آنها دچار معلوليت هاي جسمي نظير قطعي دست يا پا مي شوند.

به ازاي 1500 نقطه پرخطر ، فقط 700 پايگاه اورژانس 

با وجود شناسايي و اعلام نقاط و جاده هاي پرخطر كشور توسط  پليس راه كشور حتي براي نيمي از اين نقاط پر خطر نيز پايگاه ثابتي براي ارائه خدمات اورژانس در نظر گرفته نشده است ، به گونه اي كه براي يك هزار و 500 نقطه پر خطر فقط 700 پايگاه اورژانس ثابت وجود دارد  يعني بيش از نيمي از اين نقاط پر خطر بدون وجود امكانات اورژانسي است.

 مي توان گفت نهادينه نشدن فرهنگ رعايت قوانين مربوط به راهنمايي و رانندگي در كشور از يك سو و نا امن بودن جاده ها و نبودن آمبولانس هايي كه بتواند حادثه ديدگان ناشي از تصادفات رانندگي را بموقع و با داشتن امكانات اورژانسي استاندارد به بيمارستان انتقال دهند از سوي ديگر به تعداد تلفات ناشي از رانندگي افزوده است.

كمبود تعداد آمبولانس هاي اورژانسي و فرسوده بودن حداقل 50 درصد آنها و نيز وجود ترافيك بويژه در تهران و ديگر شهرهاي بزرگ كشور، با توجه به آمار بالاي تصادف در كشور و افزايش تعداد مصدومان ناشي از آن نيز مشكل بزرگ ديگري است كه موجب از كارافتادگي بسياري از افراد و افزايش مرگ و مير در كشور شده است ، چون به علت تاخير در حضور آمبولانس در محل حادثه و نيز ماندن آن در ترافيك هاي سنگين شهري در نهايت يا فرد حادثه ديده دچار معلوليت شده و يا جان خود را از دست خواهد داد.

جاده ها هنوز ناامن هستند  

در سال هاي گذشته برنامه هايي براي توسعه فرهنگ رانندگي صحيح با ترويج استفاده از كمربندهاي ايمني در جاده ها گذاشته شد اما بايد گفت زماني كه خود مسوولان از نا امن بودن جاده ها خبر مي دهند چطور مي توان فقط با استفاده از كمربند ايمني با خيالي آسوده سفر كرد؟

مسوولان امدادگر  بخش مهمي از علت اين تصادف بزرگ برخي از تصادفات جاده هاي كشور نظير تصادف جاده زاهدان كه امسال فقط در يك تصادف 180 كشته ومجروح برجاي گذاشت، را وجود پاسگاه ايست بازرسي در مكاني نامناسب و در قسمتي از جاده كه به علت قرار داشتن بين كوه و دره داراي شيب زياد بوده و باريك است، عنوان كردند و اين امر نشان دهنده اين است كه نه تنها مشكلات مربوط به استاندارد نبودن برخي از جاده هاي كشور وجود دارد بلكه مسوولان نيز با عدم برنامه ريزي صحيح و بدون در نظر گرفتن تسهيلات و امكانات مناسب نظير ساخت پاركنيگ هاي مناسب براي اتومبيل ها، هنگام بازرسي آنها، مشكلات موجود را دو چندان كرده اند.

آمارهاي تصادفات نوروز 83 نشان مي دهد كه  3 هزار و 826 مورد تصادف جاده اي از 26 اسفند ماه 82 تا 15 فرودين ماه سال 83 به وقوع پيوست كه بر اثر آن 7 هزار و 24 نفر از مسافران نوروزي مجروح  و يك هزار و 336 نفر جان خود را از دست دادند ، همچنين آمارهاي موجود در كشور نشان مي دهد كه ميزان مرگ و مير در اين ايام نسبت به سال 82 نزديك به 8 درصد افزايش داشته است.

كاهش تصادفات بدون جاده ايمن امكان پذير نيست 

بر اساس آمارهاي موجود، استان تهران بيشترين ميزان تصادفات را در عيد نوروز سال 83 به خود اختصاص داد و متاسفانه اغلب جانباختگان اين تصادفات نيز جوانان 21 تا 30 ساله بودند كه ميزان آمار تصادفات افزايش 10 درصدي و ميزان مرگ و مير ناشي از اين تصادفات در نوروز سال 83 نسبت به سال قبل افزايش 8 درصدي داشت؛ به هر حال هفته سلامت نزديك است و به طور حتم مسوولان بار ديگر مي خواهند كه فقط آمار تعداد كشته ها و معلولان ناشي از تصادفات رانندگي به ويژه در ايام عيد را تكرار كنند و وجود اين مشكلات را به علت نا امن بودن جاده ها و خرابي آنها و نيز عدم نصب تابلوها و چراغ هاي راهنمايي و رانندگي در نقاط مورد نياز، كمبود امبولانس ها و خرابي آنها  مطرح نمايند ،اما آيا با تكرار طرح علت و عوامل بروز اين مشكلات، مي توان از مرگ و مير صدها و هزاران مردم بيگناه جلوگيري كرد؟